 |
| Op weg naar de eerste bui |
Voor mij een 400 km rit die vaak laat eindigt. Voorheen haakte ik aan in de Flevopolder
maar dan is het inschatten hoe laat de groep arriveert lastiger doordat de
groep er dan een dikke 50 kilometer op heeft zitten. Aanhaken in
Nieuw-Millingen is beter in te schatten doordat ze dan net 11 kilometer
onderweg zijn. Zo gezegd zo gedaan betekende voor mij dat ik 1 uur en 8 minuten
naar het rendez-vous punt moest rijden volgens de route planner van de
fietsersbond. Hoe ik ook mijn best deed een langzaam tempo te handhaven ik was
een kwartier te vroeg. Dan maar een paar kilometer doorrijden en vervolgens
weer terug. De groep tegemoet rijden maar niet overwogen omdat ik anders in het
bos de fiets uit moet om te keren. Exact op de ingeschatte tijd tijd kwamen
Casper, Marc, Edwin en Arjen het bos uitgereden. De delegatie is kleiner als
andere jaren maar dat kan te maken hebben dat de heren ook hun maandelijkse rit
gaan doen de volgende dag. Voordeel van een kleine groep is dat je sneller
voortbeweegt en veel minder stopt. In een vloeiende beweging ging het de Veluwe
af richting Harderwijk de Flevopolder in.
De weervoorspelling was dat er een paar uur regen zou komen die rond 9
uur zou beginnen. Wind tegen op de eerste helft van de route kracht 4 Bft. De
regen kwam echter al eerder wat korte felle buitjes die onder de schuimkap
weinig last gaven. Alleen door de bril wat minder zicht. In een vlot tempo naar
de Batavia waar het net even droog was voor het klassieke fotomomentje. Ook
door het weer vlot weer in de fiets en ondanks de tegenwind vroegtijdig in
Enkhuizen aanbeland. Zo vroeg dat onze café voor de koffie aangaf nog geen
koffie te schenken. Dan maar doorgereden waar we midden in Enkhuizen een tent
vonden die wel open was en bovendien aangaf een goede concurrent te zijn vwb de
appelgebak. Tel uit je verlies als je eenmaal niet klaar staat voor een groep
die jaarlijks langs rijd en daarna misschien niet meer omdat de concurrent
prima gebak heeft. ☺
Na Enkhuizen de
dijk op richting Medemblik. Het weer met een stevige wind gaf drukte op het
IJsselmeer. Veel Zeilboten en surfers namen de gelegenheid waar met de wind te
stoeien. Het weerbericht strookte niet geheel meer met de voorspelling. De
kleine felle buitjes kwamen met enige regelmaat terug tot zelfs laat in de
avond bij Wijhe. Veel deerde het ons uiteindelijk niet. De wind was in Noord
Holland iets meer tegen als verwacht maar op de Afsluitdijk werd het al
gemakkelijker. In een restaurant wat al lang bestond gezien de verflaag die het
miste een heerlijke omelet genuttigd voordat de reis verder ging door
Friesland. We gingen wat noordelijker als andere jaren en net boven Lemmer Overijssel
in. Ik vond het prachtig. Mooie snelle wegen soms langs autowegen maar veel
over het platteland heerlijk slingerend en genieten. Daarna kwam Overijssel
richting Nijeveen bij Nazca waar we het Estafetteding zouden inleveren bij Monique en Henk.
Door de weerribben fietsend was een prachtig vervolg op wat Friesland te bieden
had. Op een aantal punten herkende ik de omgeving van andere ritten, maar hele stukken was ik nog niet eerder geweest. Na Nazca moest ik naar verwachting nog een
150 km rijden. Dus na 18.30 uur weer de fiets in voor het vervolg. Op 300 km
voelde ik mij nog prima. Hier was het voor mij de test hoe de knie zich hield
en deze gaf geen krimp. De spiermassa was zich ook weer aan het herstellen dus
dat gaf een tevreden gevoel. Richting Wijhe begon het stilaan donker te worden.
Na kort overleg ging Arjen voorop richting Wijhe om nog een vette hap te kunnen
bemachtigen. Er was een jaarlijks
dorpsfeest aan de gang waar wij met vijf velomobielen doorheen reden. Het
ging gelukkig prima terwijl de drankvoorraad aldaar al flink was aangesproken.
Verder gereden richting Deventer alwaar we afscheid werd genomen van Marc,
Casper en Arjen. Edwin en ik gingen richting Apeldoorn waarbij Edwin met de
kennis van de omgeving in een lekker tempo door het donker knalde. Vele
hindernissen zouden volgen van fietsers die enigermate uitgelaten vermoedelijk
met behulp van stimulerende middelen om uitgelaten te zijn in willekeurig richtingen
zich voort bewogen. Op advies van Edwin verder niet de route gevolgd maar richting
de Apeldoornse bult gereden. Deze heb ik veel vaker beklommen maar nooit na 370
kilometer in de benen. Het ging verbazend gemakkelijk. Terwijl ik dacht dat het
zwaarste gedeelte nog moest komen ging het al “bult” afwaarts. Het moet aan de fiets
gelegen hebben waardoor ik ondanks de afstand er zo rap overheen gereden ben.
Doordat ik de route niet geheel heb gevolgd was ik ook iets vroeger thuis dan
gedacht. Om 0.15 uur zette ik de fiets in de garage met volgens Endomondo410.66 kilometer achter de kiezen.
De DF heeft zich
prima gehouden. Slechte stukken weg zoals ik op het woonwerk verkeer richting
Ede moet passeren ben ik niet tegen gekomen. Volgende uitdaging zal zijn een
600 km rit. Nu heb ik de 410 km afgelegd in 20 uur en 15 minuten waar een tijd
van 27 uur voor 400 km volstaat. Het moet in de mogelijkheden liggen alhoewel
de knieën dan lichtelijk protesteren en het tempo maar net boven de 30 km
gehouden kan worden. Wordt vervolgd. 
